‘Het is niet alleen een cadeau voor de kinderen, maar ook voor jezelf en je gezin’
Een interview met twee gastouders in ‘Ut Rookelijzer’
Ieder jaar bieden gastgezinnen via onze stichting arme Bosnische kinderen een warm thuis in Nederland tijdens het vakantieproject. Het vakantieproject heeft een positief effect op de kinderen die de sleur van armoede kunnen ontsnappen en de positieve herinnering hun leven lang bij zich kunnen dragen. Hoe het is om gastgezin te zijn, dat kunnen onze gastouders uit het verleden het best zelf vertellen. Christine interviewde daarom voor ‘Ut Rookelijzer‘ Marjo en Lia om over hun ervaringen te vertellen. Het interview is hieronder te lezen.
‘’ER KOMEN DEZE ZOMER WEER ARME KINDEREN UIT BOSNIË NAAR NEDERLAND’’
Ieder jaar weer organiseert kinderhulp Bosnië voor deze kinderen een zorgeloze vakantie in de regio. Ooit ben ik zelf met mijn gezin op ‘t Oventje begonnen als gastgezin en zit inmiddels al jaren in het bestuur van de stichting. Volgende week reis ik naar Bosnië samen met de voorzitter Peter Keemers voor de selectie van kinderen die worden uitgenodigd voor het vakantieproject.
Interview met twee Zeelandse dames Marjo (Lokaal voor Lokaal) en Lia: hun ervaringen als gastouders voor Bosnische kinderen. We halen herinneringen op van die twee weken met “Een lach en een traan “
Christine: Marjo en Lia, geweldig dat jullie vanavond de tijd nemen om met mij aan de keukentafel te zitten. Kunnen jullie vertellen hoe jullie betrokken zijn geraakt bij het project van Kinderhulp Bosnië?
Marjo: Voor mij begon het allemaal toen ik een artikel las over het project in ’t Rookelijzer. Het idee om iets te betekenen voor een ander sprak me direct aan. Ik wilde niet alleen de kinderen een zorgeloze vakantie bieden, maar het ook als een leermoment voor mijn eigen gezin zien.
Lia: Bij mij ging het eigenlijk hetzelfde. Ook ik las erover in ’t Rookelijzer. Het raakte me, dat gevoel dat je écht iets kunt betekenen voor een kind. Vooraf kende ik Marjo niet, maar we hebben zoveel samen meegemaakt tijdens die twee weken. We waren echt full-time buddies!
Christine: Hoe hebben jullie die twee weken ervaren?
Lia: Intens, maar waardevol. Heel waardevol. Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Je krijgt een kijkje in het leven van deze kinderen, en dat kan soms confronterend zijn. Maar de dankbaarheid die je terugkrijgt, dat maakt alles meer dan goed.
Marjo: Ja, absoluut. Die dankbaarheid dat je terugkrijgt. De kinderen zien je echt als hun moeder. Mijn Bosnische meisjes noemden me “Mama Marjo, “en Lia was “Mama Lia” . Het voelde ook echt alsof ik hun moeder was. Je bouwt in zo’n korte tijd een hele bijzondere band op.
Christine: Zijn er momenten die jullie nooit meer zullen vergeten?
Marjo: Oh, zeker! Zoals dat hilarische moment in de supermarkt toen ik dierengeluiden moest maken om uit te leggen welk vlees ik wilde kopen. Of hoe de meisjes alleen maar met de fiets naar de Jumbo wilden, terwijl ik tegenover de Jumbo woon. En dan was er natuurlijk hun stralende gezicht toen we een bezoek brachten aan Via Via, waar ze zich als prinsessen voelden in trouwjurken.
Lia: Voor mij was het indrukwekkend om ze blij te zien worden van kleine dingen die wij vanzelfsprekend vinden. Een knuffel, een fiets, een gezellige avond met lichtjes op tafel. Dat is heel mooi.
Christine: Jullie zijn zelfs nog naar Bosnië gereisd om de kinderen in hun eigen omgeving op te zoeken. Hoe was dat?
Lia: Indrukwekkend, maar ook schrijnend. We zagen hoe ze leefden en hoe blij ze waren met de koe die via de stichting aan hun gezin was geschonken. Van de melk maken ze kaas, dat ze kunnen verkopen. Dat maakt je nog meer bewust van de impact die zoiets simpels kan hebben.
Christine: Wat heeft jullie het meest geraakt aan deze ervaring?
Marjo: Hoe de kinderen echt onderdeel van je gezin worden. Je geeft ze een stukje van de wereld die ze anders nooit zouden meemaken. En misschien nog wel belangrijker: je laat ze zien hoe een warm gezin functioneert. Dat is iets dat ze voor de rest van hun leven meenemen.
Lia: Ja, en hoe fijn het is om ervaringen te delen met andere gastouders. Het was zo’n steun om samen met Marjo in ons dorp zowel de mooie als de heftige momenten door te maken. We waren echt fulltime buddy’s die elkaar door alles heen hielpen.
Christine: Zou je het anderen aanraden om zich aan te melden als gastgezin?
Lia (lachend): Jazeker, maar je hoeft je natuurlijk niet meteen voor tien jaar op te geven. Als iedereen het nou één keer doet… Wat zijn twee weken in een mensenleven? Het is een ervaring die je zelf ook rijker maakt.
Marjo: Helemaal mee eens. Het is niet alleen een cadeau voor de kinderen, maar ook voor jezelf en je gezin. Een ervaring die je niet snel zult vergeten.
Christine: Dank jullie wel, Marjo en Lia, voor het delen van jullie mooie en persoonlijke verhalen.
Lijkt het U ook leuk om gastgezin te worden? Meer informatie over Kinderhulp Bosnië is te vinden via: www.kinderhulpbosnie.nl. Of neem direct contact op via: kinderhulpbosnie@hotmail.com
Christine Zantman
Meer weten?
Meer informatie over het vakantieproject 2025? Of het worden van gastgezin? Klik dan op een van de onderstaande knoppen.